Kiedy poznali się w 1960 roku, ona miała trzydzieści lat, a on był od niej siedemnaście lat starszy… Trochę czasu zajęło mi ustalenie dokładnych personaliów, ale ponieważ znałam jego imię i miałam tę informację dotyczącą adresu zakładu, którego dyrektor „kochał się” w mojej mamie, udało mi się odnaleźć go w czeluściach Internetu.
Czytaj dalej Zbyszko, ale nie z BogdańcaDokładnie 95 lat temu, we wtorek 12 czerwca 1923 roku, może w równie upalny dzień, w wieku niespełna dwudziestu siedmiu lat zmarła Anna Nowakowa, pierwsza żona mojego dziadka Jana. Kiedy pisałam o niej po raz pierwszy, wiedziałam niewiele ponad to, co przekazała mi Mama, znająca jej postać też przecież z przekazu słownego swojej mamy, mojej […]
Czytaj dalej Anna Randee, pierwsza żona dziadka JanaFelek „chodził” z Hanką kilka lat. Co najmniej pięć, bo tyle czasu dzieli datę na zdjęciu podarowanym „Anuchnie” od daty ślubu, który odbył się w kwietniu 1936 roku, kiedy Hanka była już w dość zaawansowanej ciąży. Pewnie chcieli się pobrać wcześniej, ale domyślam się, że dopiero perspektywa narodzin wnuka lub wnuczki sprawiła, że Ludwika […]
Czytaj dalej Felek i Hanka DomagałowieTEKST, KTÓRY ZNALAZŁ SIĘ W FINAŁOWEJ TRÓJCE KONKURSU „GALA TWÓRCÓW 2015” W KATEGORII „TEKST ROKU” Kochany Sierożka, już dawno chciałam napisać do Ciebie list, bo … stałeś mi się bardzo bliski. Teraz, kiedy tyle się o Tobie dowiedziałam, przyszedł chyba czas, żeby to zrobić. Czasem wydaje mi się, że się w Tobie zakochałam – w tym pięknym […]
Czytaj dalej „Nie wierz mężczyźnie …”Właściwie nic nowego jeszcze nie ustaliłam w sprawie Sieroży, poza tym, że WSZYSTKO przemawia za tym, że to był Sergiusz Mirowski. Że pochodził z Piasków lub okolic Czeladzi. I że mając nieco ponad 16 lat (urodził się 4 października 1899 roku) wpisał się do pamiętnika osiemnastoletniej Andzi podpisując się wówczas jeszcze nazwiskiem i pierwszą literą […]
Czytaj dalej Zbieram okruszki Sieroży…Dziś jest Dzień Babci, dlatego na chwilę „przeskoczę” do czasu, z którego mam swoje w ł a s n e wspomnienia z Nią związane… Z moją jedyną Babcią. Nie pamiętam momentu uwiecznionego na tym zdjęciu, ale wiem, że zrobiono je, tak jak i kolejne, w Szczawnicy, gdzie mieszkał wtedy Olek, bo to on jest autorem […]
Czytaj dalej Babcia AndziaJulek nie od razu odpisał, a Niusia, która teraz dla odmiany zaczęła się podpisywać „Haneczka” (takie ciągłe zmienianie imienia, choć przecież każde jest zdrobnieniem od Anny, to trochę jak przebieranie się w inne sukienki – ich „randki” to były te listy, a ona chciała chyba za każdym razem wyglądać trochę inaczej; nie wiem, czy dobrze […]
Czytaj dalej „Rodzice zgadzają się na wszystko.”Już dziewięć dni później, w czwartek 19. listopada 1942 roku, w dniu kiedy ruszyła radziecka kontrofensywa pod Stalingradem, Niusia (która najwyraźniej zrezygnowała z bycia „Andzią”) napisała do Julka kolejny list. O Stalingradzie pewnie niewiele wiedziała, ale dziadek Jan mógł wiedzieć coś więcej, bo podobno prowadził nasłuch radiowy na jakimś prymitywnym urządzeniu, które może nawet […]
Czytaj dalej „… jeśli się zgodzisz to możemy się zaręczyć…”W czasie, kiedy Weberowie już najprawdopdobniej mieszkali w naszym domu, a dziadkowie od ponad pół roku byli w obozie we Frysztacie, korespondecja między Niusią (która zaczęła się teraz podpisywać „Andzia”) a Julkiem kwitła nadal. Bardzo często do siebie pisali: listy Niusi mają daty: 21.10, 2.11 a teraz 10.11. Pomiędzy nimi były jeszcze przecież listy Julka […]
Czytaj dalej „…zapytujesz, kiedy może nastąpić nasze wesele?”No i oczywiście przeoczyłam wcześniejszy list Niusi do Julka, pisany 21. października 1942 roku. Z treści wynika nie tylko to, że nie jest to pierwszy list, ale także, że bardzo bliska zażyłość łączy ją z Julkiem od dłuższego czasu. Nawet tydzień urlopu z nią […]
Czytaj dalej „Komm zurück, ich warte auf Dich…”
Zaplątana w historię 