Zanim wrócę do opisywania dalszych losów moich przodków, chcę opowiedzieć o tym, czego dowiedziałam się od pani Aliny. Dziś pokazała mi album ze starymi zdjęciami i opowiedziała o czasie, tuż przed wojną i w czasie okupacji, kiedy była dziewczyną Tadka. O tym, jak nie można mierzyć ludzi jedną miarą, co przecież i dla mnie […]
Czytaj dalej Wspomnienia pani Aliny – o Tadku i nie tylkoOprócz pisemek „Sonnenwende” i „Soma” Bruno (a pewnie i jego matka i ci pozstali, którzy uwiecznili się na zdjęciu przy studni) czytał prasę donoszącą o zwycięstwach III Rzeszy i o nieustraszonych niemieckich żołnierzach. Na strychu znalazłam broszurę „Wölfe der Meere” (Wilki morskie) o „bohaterskich czynach niemieckich łodzi podwodnych” wydaną w 1941 roku oraz fragmenty bogato […]
Czytaj dalej Bruno czytał coś jeszczeA tymczasem w Trzebini… dzieci niemieckich umsiedlerów chodziły do Deutsche Volksschule. Przechował się u nas egzemplarz pisemka adresowanego do niemieckiej młodzieży pod nazwą „Sonnenwende” („Przesilenie”) . Na stronie tytułowej przybito stempel z nazistowskim orłem ze swastyką i napisem: „Deutsche Volksschule. Trzebinia”. Na stemplu dopisano piórem nr 142. Może gazetkę zabrano z wypożyczalni szkolnej i nie […]
Czytaj dalej Deutsche Volksschule in TrzebiniaZnalazłam jakiś czas temu – na strychu, a jakże! – takie dwie niewielkie karteczki, które najpierw wzięłam za coś w rodzaju ulotek dołączanych na przykład do leków. A to kolejny ślad obecności Weberów w naszym domu: dwa druczki-potwierdzenia wpłat. Oba zostały wystawione w Trzebini i pochodzą z lipca 1944 roku. Pierwszy to „Zeitungsgeld” czyli dowód […]
Czytaj dalej Niemiecka reklama z czasów okupacji – budyń DöhleraW czasie kiedy dziadek martwił się, że Julek tak mało pisze o sobie, a on sam próbował coś załatwić w sprawie zwolnienia rodziny z lagru i być może nawet w tym celu planował wstąpić w szeregi Granatowej Policji, w domu na Krakowskiej (przy której już wprowadzono numerację „uliczną” w miejsce „miejskiej” i dom miał numer […]
Czytaj dalej Liebe Familie Weber…Nie wiem dokładnie kiedy Weberowie zamieszkali w domu przy Krakowskiej – czy stało się to od razu po wysiedleniu dziadków, czy nieco później. W czasie, kiedy Julek angażował się uczuciowo w związek z Niusią chyba już tu mieszkali. Na pewno wiosną 1943 roku byli tu już dobrze zadomowieni, bo zachowała się kartka pocztowa, którą otrzymali […]
Czytaj dalej Niemcy, którzy zajęli nasz dom…Basia, moja wierna czytelniczka i mentorka, jeśli chodzi o kwestie historyczne napisała do mnie, że grób Tadka Lasonia, o którym pisze Maśka, jest na naszym cmentarzu parafialnym. Wiedziałam, że gdzieś wcześniej o nim słyszałam, myślałam, że w „Trzebińskich historiach” coś było, ale nie mogłam znaleźć. A teraz wiem – ten grób znajduje się tuż przy […]
Czytaj dalej Tadek Lasoń, ten co chodził z Aliną…Nie wiem, co działo się latem 1942 roku w życiu Julka. W Trzebini był to czas po masowej wywózce Żydów, która nastąpiła w czerwcu 1942 roku. Moi dziadkowie nie byli jej świadkami, bo niewiele wcześniej sami musieli opuścić Trzebinię. Julek był w Trzebini prawdopodobnie też tuż przed tymi strasznymi wydarzeniami. Całe lato nie dawał […]
Czytaj dalej „Kochany Julku – jeśli się kocha, nie patrzy się na takie drobiazgi…”A jednak jej odpisał, bo już dziesięć dni po tamtym, we wtorek 2 czerwca 1942r. napisała do niego kolejny list. Wysłała go jednak dopiero w piątek. […]
Czytaj dalej „(…) trudno – pierwszy zacząłeś wojnę.”W nocy z poniedziałku na wtorek, z 4 na 5 maja 1942r. do nowego locum dziadków na Trzebionce, które zajmowali po wyrzuceniu z domu na Krakowskiej, wtargnęli Niemcy. Olek w swoich wspomnieniach zapisał, że był wśrod nich szef trzebińskiego gestapo Wilhelm Bohusch. Dano im 10 minut na spakowanie się. Chcieli zabrać, co najcenniejsze, ale wybór […]
Czytaj dalej Pierwszy przystanek, jeszcze nie ten najgorszy: Polenlager Nr 40 we Frysztacie
